اردو ہندی دی حقیقت

اردو تے ہندی ہکو زبان ہے۔ اردو یا ہندی بھارت تے پاکستان دے کہیں وی علاقے دی مقامی زبان کائنی۔ بھارت دی ریاست یوپی وچ ست زباناں ٻولیاں ویندیاں ہن، کھڑی ٻولی، برج بھاشا، قنوجی، اودھی، بھوج پوری ، بندیلی تے باگھیلی۔ کھڑی ٻولی سہارن پور، مظفرنگر، بجنور، میرٹھ، بھاگ پٹ، رام پور ، جوتیباپھول نگر تے غازی آباد دے ضلعیاں وچ ہے، ہیں کھڑی ٻولی دا ٻیا ناں اردو یا ہندی ہے، باقی زباناں برج، قنوجی ،اودھی،بھوجپوری، بندیلی تے باگھیلی اردو تے ہندی کنوں ٻہوں مختلف تے وکھریاں زباناں ہن۔ دلی وچ ہریانوی تے کھڑی ٻولی ہے، لکھنؤ وچ اودھی زبان ہے۔ ہریانہ وچ ہریانوی تے راجھستان وچ راجھستانی زبان ہے۔ علی گڑھ تے آگرہ وچ برج بھاشا ہے.
دلی وچ کھڑی تے ہریانوی زبان ہے۔دلی دے نیڑے دے علاقیاں وچ میواتی زبان وی ہے،جہڑی راجھستانی تے ماڑواڑی زبان دا ہک لہجہ شمار تھیندی ہے۔ دلی کنوں علی گڑھ دا پندھ 138 کلومیٹر ہے۔ علی گڑھ دی زبان برج بھاشا ہے۔ علی گڑھ کنوں قنوج 214 کلومیٹر تے زبان قنوجی ہے۔ قنوج کنوں لکھنؤ 125 کلومیٹر دور ہے تے لکھنؤ دی زبان اودھی ہے۔ دلی کنوں لکھنؤ دا کل پندھ 500 کلومیٹر ہے۔
ہریانوی دے پنج  لہجے ہن: باگڑی،بانگڑو،دیسوالی، میواتی تے ہریانوی۔
برج بھاشا دے ست لہجے ہن،اودھی دے اٹھ لہجے ہن۔
کھڑی بولی دے پنج لہجے ہن: وجیگا، سپیرا، دیہاتی، ہندوستانی تے کھڑی بولی۔ ہیں چھیکڑی لہجے کھڑی بولی دا ݙوجھا ناں ہندی ہے۔ تے اردو ہیں ہندی دا ݙوجھا روپ ہے۔